سیاست ایران در کوتاه مدت بر کاهش تأثیر تحریم ها و کنترل همه گیری کووید- 19 متمرکز است. با این وجود، در حالیکه سایر کشورها بر واکسیناسیون گسترده متمرکز هستند، تحریم های آمریکا تا حدی مانع دستیابی ایران به واکسن شده است و تنها مقادیر بسیار کمی از واکسن اسپوتنیک روسی و واکسن چینی سینوفارم تاکنون خریداری شده است. در نتیجه، بخشی از احیاء اقتصاد ایران در دوره پساکرونا در گرو سرعت تأیید و اثربخشی واکسنهای داخلی خواهد بود. از طرفی، امکان استفاده از دو واکسن ایرانی که هم اکنون در مرحله آزمایش قرار دارند، برای ماه ها وجود ندارد. این در حالی است که ویروس همچنان در سراسر کشور شیوع دارد و اوضاع ضعیف اقتصادی مانع اجرای قرنطینه کامل شده است. بنابراین، دولت مجبور است محدودیت های سطح پایین تری را به طور متناوب اعمال کند و در عین حال، با خطر بحران بهداشت عمومی روبرو شود.
در همین حال، با گذشت زمان طی سال 2021 احتمال کاهش برخی از تحریمها از سوی دولت جدید ایالات متحده وجود دارد. بنابراین، ایران به منظور تسریع و افزایش صادرات محصولات هیدروکربنی در زمان لغو تحریم ها، به دنبال افزایش ظرفیت تولید در بخش نفت و گاز خواهد بود. انتظار میرود برخی از تحریم های نفتی از اواخر سال 2021 به تدریج لغو گردد و این روند در بازه زمانی 23 - 2022 سرعت بیشتری به خود بگیرد.
با این حال، تحریم در بخش هایی از تجارت و تأمین مالی که بیشتر با دلار آمریکا صورت میگیرد، همچنان با محدودیتهایی همراه خواهد بود که مانع سرمایه گذاری خارجی میشود، زیرا بیشتر شرکتهای بین المللی تمایل ندارند خود را در برابر چشم انداز نامشخص تحریمهای آمریکا به مخاطره اندازند. از طرف دیگر، از آنجاکه بعید به نظر میرسد اقتصاد ایران احیاء قابل توجهی پیدا کند، سیاست کشور در این خصوص، بر دسترسی به منابع تأمین مالی خارجی متمرکز خواهد بود. ایالات متحده در حال حاضر درخواست کمک 5 میلیارد دلاری ایران از صندوق بین المللی پول را مسدود کرده است که این درخواست احتمالاً در میان مدت به عنوان بخشی از شرایط مذاکرات هسته ای کشور پذیرفته خواهد شد. با این همه، از سال 2024 ازسرگیری تنش های قدیمی و فزاینده در روابط دو کشور به بازگشت مجدد تحریم ها دامن میزند و لزوم تغییر در سیاستهای ایران که حول محور خودکفایی و تابآوری شکل گرفته اند برجسته خواهد شد.